Christus had een bijzondere aandacht voor zieken. Hij gaf zijn leerlingen de opdracht mee zieken te genezen. Vanaf de allereerste tijd heeft het christendom zich sterk gemaakt voor zorg aan zieken en ouderen.
Iedere gelovige die oud of ernstig ziek is, kan van een priester het sacrament van de ziekenzalving ontvangen. Dit sacrament geeft troost, vrede en kracht. Het helpt de zieke om zijn toestand en lijden te verbinden met het lijden van Christus.
De ziekenzalving (H. Oliesel, Sacrament van de zieken, Bediening) wordt door een priester toegediend door gebed en zalving met olie op het voorhoofd en de handen.
Een pastoraal werker of een andere leek kan dus nooit de ziekenzalving toedienen.
Wenst een zieke dit sacrament te ontvangen, dan is het goed dat hij (of de familie) tijdig contact opneemt met de parochiepriester. Het is uiteraard erg zinvol wanneer de zieke dit sacrament bewust ontvangt en in de nabijheid van zijn familie.
Iemand die al overleden is, kan het sacrament van de zieken niet meer ontvangen. Sacramenten zijn immers altijd voor “levenden”. Mensen die besloten hebben om euthanasie te plegen, moeten weten dat ze daarmee uitdrukkelijk ingaan tegen Gods gebod “gij zult niet doden.” Zij moeten dan ook niet van de Kerk, c.q. van de priester verlangen dat hij de ziekenzalving komt toedienen. De ziekenzalving is immers bedoeld om iemand naar geest en lichaam “beter” te maken en niet om hem/haar daarna bewust te doden.